Հայաստանում եկեղեցուն պատերազմ հայտարարած վարչապետը միջազգային ասպարեզում եկեղեցասիրության ներկայացումներ է տալիս: Առաջինը փետրվարի վերջին ամերիկյան «Ազգային աղոթքի նախաճաշին» մասնակցությունն էր ՔՊ-ական պատգամավոր Թորոսյան Արսենի հետ: Թե ինչու հենց նրա, ով հայտնի է իր արմատական աթեիզմով, մնաց անհայտ: Էլ չասած, թե ինքն ի՞նչ առնչություն ուներ ԱՄՆ-ի ու աշխարհի մեծամեծների հետ, որպեսզի նրանց հետ աղոթքի նստեր նույն սեղանի շուրջը: Երկրորդն օրերս ցեղասպանության նահատակ հայ կաթողիկե եպիսկոպոս Իգնատիոս Մալոյանի սրբադասման արարողությանը մասնակցելու նպատակով Հռոմի պապի հրավերն ընդունելն էր:

Հայտարարվեց, որ հրավեր ստացել էր նաև կաթողիկոս Գարեգին Բ-ն, բայց պարզ էր, որ վերջինս չէր մեկնի Հռոմ՝ եթե վարչապետը չէր հրաժարվելու հրավերն ընդունելուց: Չնայած տրամաբանական կլիներ, եթե այցը կատարեր ոչ թե երկրի աշխարհիկ ղեկավարը, այլ աշխարհասփյուռ հայության մեծամասնության հոգևոր ղեկավարը: Բայց դե պետական մտածողությունն ո՜ւր, ՀՀ վարչապետի աթոռից կառչած անձն ո՜ւր…

Այնպես որ վերջինս, բնականաբար, պետք է ընդուներ հրավերը, քանի որ սեփական երկրում կորցնելով լեգիտիմությունը, փորձում է այն ձեռք բերել կամ պահպանել դրա փշրանքներն արտերկրում: Գումարած այն հանգամանքը, որ սեփական երկրի եկեղեցուն պատերազմ հայտարարած անձը արտերկրյա նման այցերով փորձում է արևմտյան առաջնորդներին ցույց տալ, որ ինքը կռիվ է տալիս ոչ թե ընդհանրապես եկեղեցու, այլ ընդամենը դրա ղեկավարի դեմ: Եթե դրսում լիներ ոչ թե 21-րդ դարասկիզբը, այլ միջնադարը, ապա վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող անձի այդ ճարպիկ հնարքը (տրյուկը) կարող է և օգուտ տար: Չնայած այն հանգամանքին, որ ի տարբերություն աշխարհիկ կարգի, հոգևոր հայրապետը նույնականացված է եկեղեցու հետ: Թեև չեմ կարծում, թե Հռոմի պապը տեղյակ չէ այն ամենին, ինչ է կատարվում Հայաստանում: Կամ դրանից տեղյակ չեն լրագրողները, որ ենթադրաբար մեկ-երկու հարց են ուղղել իրեն: Կամ գոնե ներկաների շարքում թվարկել են նաև Հայաստանը ներկայացնող ղեկավարի ազգանունը:

 Ի դեպ, Հայաստան այցելած ՀՅԴ բյուրոյի անդամ Հակոբ Բագրատունին «Հրապարակ»-ի հետ հարցազրույցում զարմանք էր հայտնել այն հանգամանքի առումով, որ «ցեղասպանության հանդեպ կասկածոտ մոտեցում ունեցող» Փաշինյանը մեկնել է ցեղասպանության զոհերից կաթողիկե եպիսկոպոսի սրբադասման արարողությանը: Դա ցույց է տալիս, որ նորմալ մարդկանց մտածողությամբ չի ընկալվում Փաշինյան Նիկոլի վարքագիծը: Այնինչ, այդտեղ զարմանալու բան չկար. իր ասելով «իզմեր» չունեցող անձն ինչո՞ւ և հատկապես որտեղի՞ց պետք է ունենա սկզբունքներ: Չէ, սխալվում եմ, մի սկզբունք, այնուամենայնիվ, վերջինս ունի. դա իշխանություն գրավելու, իսկ հետո այն պահպանելու նպատակով մարդկային ու բարոյական բոլոր նորմերի ոտնահարումն է: Ինչը սերմանվում է մյուսների և, առաջին հերթին, պետական պաշտոնյաների շրջանում: Այն մարդկանց, ովքեր պետք է լինեին հասարակության մեջ վերը նշված կանոների կրողն ու դրանք պրոպագանդողը: Այդ առումով էլ չասած հենց վարչապետի պաշտոնը ղբաղեցնող անձի մասին:  

Այնինչ, որպես խորհրդային դասիարակություն ստացած անձ, կարծում եմ, որ երկրի ղեկավարությունը պետք է դավանի բարձր արժեքներ, որպեսզի կարողանա դրանք փոխանցել հասարակությանը: